ბავშვებში თავბრუსხვევის ფსიქოგენური მიზეზი ხშირად შეინიშნება. მცირე ასაკში როლს თამაშობს ხერხემლის არასტაბილურობის ფაქტორი, რაც იწვევს ვაზოსპაზმს.საშუალო ასაკში ამ მიზეზებს შეიძლება დაემატოს „კეთილთვისებიანი პაროქსიზმული პოზიციური თავბრუსხვევა“.
სიბერეში სისხლძარღვთა დარღვევები ჭარბობს ოსტეოქონდროზის ფონზე. არსებობს მრავალი ვარიაცია და შესაბამისად, ამ დაავადების მიზეზები. ბავშვობაში და ახალგაზრდა ასაკში თავბრუსხვევის მქონე პაციენტებს ხშირად უსვამენ “ვეგეტოვასკულარული დისტონიის” დიაგნოზს. ეს არის დიაგნოზი, რომელიც შეიძლება მიეკუთვნებოდეს მენოპაუზის მრავალ სიმპტომს. თუმცა ამ ასაკობრივ ჯგუფში ამ სიმპტომების გამოვლინებასთან დაკავშირებული პრობლემების ორი ძირითადი მიზეზი არსებობს.
ფსიქოგენური მიზეზი უფრო ხშირია ბავშვობაში, ხოლო მცირე ასაკში ამ სინდრომის მიზეზი ხერხემლის არასტაბილურობაა,რაც იწვევს თავის ტვინის ღეროს მომწოდებელი სისხლძარღვების რეფლექსურ სპაზმს,სადაც მდებარეობს ძირითადი სასიცოცხლო ცენტრები.
საშუალო ასაკში ჩამოთვლილ მიზეზებს ემატება „კეთილთვისებიანი პაროქსიზმული პოზიციური თავბრუსხვევა“. ამ ტიპის პრობლემას, რომელიც ამდენ უსიამოვნო შეგრძნებას იწვევს, აქვს მკაფიო მახასიათებლები: ის იწყება ღამით საწოლში მობრუნებისას, საკმაოდ ინტენსიური, გრძელდება 60 წამამდე, შეტევები პროვოცირებულია თავბრუსხვევით.
მკაფიო კლინიკური ნიშნების მიუხედავად, ასეთი პაციენტები იწყებენ სისხლძარღვთა,მეტაბოლური აგენტებით მკურნალობას, რაც ყველაფერს მიაწერენ ოსტეოქონდროზს და სისხლძარღვთა დარღვევებს, თვალსაჩინო გაუმჯობესების გარეშე.
ამ ტიპის თავბრუსხვევა ემყარება შიდა ყურში მდებარე ვესტიბულური ორგანოს ნახევარწრიულ მილაკებში ენდოლიმფური სითხის გასქელებას. ენდოლიმფური სითხის გასქელება იწვევს თრომბების – ოტოლიტების წარმოქმნას, რომლებიც თავის მობრუნებისას აღიზიანებენ ვესტიბულურ რეცეპტორებს და იწვევს თავბრუსხვევას.ამრიგად, ცხადი ხდება, რატომ არ იძლევა დადებით შედეგს მიმდინარე მკურნალობა.
დაავადების ამ ტიპის გამოვლინებას მკურნალობენ ექსკლუზიურად სპეციალური ვარჯიშებით, რომლებიც ხელს უწყობენ რეცეპტორებზე ოტოლითების ეფექტის შემცირებას. ძალიან ხშირად ამ ტიპის თავბრუსხვევა ერევათ მინიერის სინდრომთან, რომლის დროსაც არის სმენის დაქვეითება ერთ ყურში. ეს დაავადება ამჟამად დაკავშირებულია სმენის და ვესტიბულური ნერვების ინფექციურ დაზიანებასთან. ამ ტიპის ასეთი სიმპტომების მკურნალობა აუცილებლად უნდა მოიცავდეს ანთების საწინააღმდეგო და დეკონგესტანტურ თერაპიას.
სიბერეში პროგრესირებადი საშვილოსნოს ყელის ოსტეოქონდროზის ფონზე წინა პლანზე მოდის სისხლძარღვთა დარღვევები.
ყველა ამ შემთხვევაში ოსტეოპათიური მკურნალობა თერაპიული პროცესის განუყოფელი ნაწილია.
