სამედიცინო დანიშნულებით იყენებენ ჭინჭრის ფოთლებს, რომლებიც ლიმონზე 2-2,5-ჯერ მეტ C ვიტამინს შეიცავს. გარდა ამისა, ჭინჭრის შემადგენლობაში შედის ვიტამინები B1, B2, საკმაოდ იშვიათი ვიტამინი K (უფრო სწორად K1 - ანტიჰემორაგიული ვიტამინი), კაროტინი და მისი წარმოებულები, დაახლოებით 2% ტანინები და 5% ქლოროფილი.
ჭინჭრის მთელი ჰაეროვანი ნაწილი მდიდარია ფენოლკარბოქსილის მჟავებით (კუმარინის, ნალის, ყავის), ეთერზეთებით; შეიცავს პორფირინებს, 10%-მდე სახამებელს, ფლავონოიდებს; კვალი ელემენტები - მანგანუმი,რკინა,ბორი,სპილენძი,გოგირდი, კალციუმი, კალიუმი, ნიკელი; მინერალური მარილები, ფიტონციდები, აცეტილქოლინი. ცილის შემცველობის თვალსაზრისით,ჭინჭრის ფოთლები შედარებულია აზოტის შემცველ ლიდერებთან,როგორიცაა ლობიო, ბარდა და ლობიო.ახლად გამოწურული ჭინჭრის წვენი მოქმედებს როგორც ანთების საწინააღმდეგო, ჰემოსტატიკური, ჭრილობების შეხორცება,ანტისეპტიკური, შარდმდენი, ქოლეტური, მატონიზირებელი, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო, მულტივიტამინური საშუალება. განმეორებითი ლაბორატორიული კვლევების საფუძველზე გაკეთდა დასკვნები ანემიის სამკურნალოდ ჭინჭრის წვენის ეფექტური გამოყენების შესახებ.
უფრო მეტიც, სისხლში ჰემოგლობინის შემცველობის გაზრდის უნარი შეესაბამებოდა რკინის შემცველი პრეპარატების გამოყენებას. ასევე,კვლევის შედეგების საფუძველზე, შესაძლებელი გახდა ჭინჭრის წვენის პირდაპირი ეფექტის დადგენა ნახშირწყლების მეტაბოლიზმზე, ხოლო ქლოროფილი, რომელიც მისი ნაწილია, მოქმედებს როგორც რესპირატორული ცენტრის სტიმულატორი, ზრდის გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ტონუსს. საშვილოსნო და ნაწლავები, აქვს რეგენერაციული უნარი (მისი გავლენით ხდება გრანულაცია და ქსოვილის ეპითელიზაცია).გამოხატული ჰემოსტატიკური თვისებების მქონე ჭინჭრის წვენს ხშირად იყენებენ, როგორც ძირითად ან დამხმარე კომპონენტს თირკმელების, ნაწლავების, საშვილოსნოს, ბუასილის,ფილტვის სისხლდენის აღმოსაფხვრელად (რა თქმა უნდა, ექიმის დანიშნულებით, სისხლდენის მიზეზის გამოვლენისას).ც
ამ ბუნებრივი მკურნალის „მრავალფეროვნება“ ვრცელდება ათეროსკლეროზის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის პეპტიური წყლულის, ქოლეცისტიტის პროფილაქტიკასა და მკურნალობაზე. ის საშუალებას გაძლევთ აღადგინოთ ოვულატორულ-მენსტრუალური ციკლი, არის კარგი დამხმარე საშუალება საშვილოსნოს ფიბროიდების სამკურნალოდ,ნაჩვენებია სასახსრე რევმატიზმისა და პოდაგრის, მწვავე და ქრონიკული ენტეროკოლიტის, ნევროზებისა და ეპილეფსიის დროს. მისი ანტისეპტიკური თვისებების გამო ის ძალიან ეფექტური საშუალებაა დიზენტერიის სამკურნალოდ, ხოლო ჭინჭრის წვენის ადგილობრივი გარეგანი გამოყენება საგრძნობლად აჩქარებს ჩირქოვანი ჭრილობების შეხორცების პროცესს და ხელს უწყობს აკნეს მოცილებას.წვენის შემადგენლობაში დიდი რაოდენობით მიკროელემენტებისა და ვიტამინის ჯგუფების არსებობა განსაზღვრავს მის მულტივიტამინის ეფექტს ორგანიზმზე და აუმჯობესებს მეტაბოლურ პროცესებს. განსაკუთრებით აღინიშნება გაზაფხულზე,როდესაც იმუნური ძალები მინიმუმამდეა დაყვანილი.
განსაკუთრებულ ყურადღებას იმსახურებს ჭინჭარში სეკრეტინის არსებობა (ასტიმულირებს ინსულინის გამოყოფას), რომლის წყალობითაც მისი ფოთლებიდან ახლად გამოწურული წვენი შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც ანტიდიაბეტური საშუალება.
1:1 ან 1:2 თანაფარდობით განზავებული ჭინჭრის წვენი გამოიყენება როგორც პირის ღრუს და ყელის გამრეცხი, როგორც ანტისეპტიკური და ანთების საწინააღმდეგო საშუალება სტომატიტისა და ტონზილიტის დროს.
ახალგაზრდა (განსაკუთრებით გაზაფხულის) ჭინჭრის წვენის გამოყენება დღეში 2-3-ჯერ, 1 სუფრის კოვზი აუმჯობესებს თირკმელების მუშაობას, ორგანიზმიდან გამოაქვს ჭარბი სითხე და ტოქსინები და აუმჯობესებს ნივთიერებათა ცვლას.თუმცა,ჭინჭრის წვენის სამკურნალო შესაძლებლობების მიუხედავად, არ უნდა დაგვავიწყდეს მისი გამოყენების უკუჩვენებები: ინდივიდუალური შეუწყნარებლობა, გაურკვეველი ეტიოლოგიის სისხლდენა, სისხლის შედედების მატება და სისხლის შედედების წარმოქმნის ტენდენცია (თრომბოფლებიტი), ვარიკოზული ვენები.