დიარეა (დიარეა) – ხშირი, ფხვიერი განავალი.
ფაღარათს (ჩვეულებრივ თან ახლავს ტკივილი, გუგუნი მუცლის არეში, მეტეორიზმი)
დიარეა არის მრავალი ინფექციური დაავადების და ნაწლავის ანთებითი პროცესების, დისბიოზის, ნეიროგენული დარღვევების სიმპტომი.
აქედან გამომდინარე, ძირითადი დაავადების დიაგნოსტიკა და მკურნალობა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს გართულებების პრევენციაში.
დიდი რაოდენობით სითხის დაკარგვა უხვი დიარეით იწვევს წყალ-მარილის ბალანსის დარღვევას და შეიძლება გამოიწვიოს გულის და თირკმელების უკმარისობა.
დიარეას იწვევს
დიარეის განვითარების ხელშემწყობი მნიშვნელოვანი ფაქტორია ნაწლავის მოძრაობის დარღვევა და შედეგად, ნაწლავის შიგთავსის ტრანზიტის სიჩქარის ცვლილება.
საფაღარათო საშუალებები, მაგნიუმის მარილები ხელს უწყობენ მოძრაობის გაზრდას. მოტორული ფუნქციის დარღვევა (პერისტალტიკის შესუსტება და გაძლიერება) ხდება გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომის განვითარებით. ამ შემთხვევაში საუბრობენ ფუნქციურ დიარეაზე.
ნაწლავის კედლის ანთება იწვევს ცილის, ელექტროლიტების და წყლის ექსუდაციას ნაწლავის სანათურში დაზიანებული ლორწოვანის მეშვეობით.
დიარეა შეიძლება განვითარდეს მედიკამენტების მიღების შედეგად
დიარეის კლინიკური ნიშნები
კლინიკურ პრაქტიკაში განასხვავებენ მწვავე და ქრონიკულ დიარეას.
მწვავე დიარეა
მწვავე დიარეა (2-3 კვირამდე) ყველაზე ხშირად გამოწვეულია ნაწლავების ინფექციებით და ანთებით, აგრეთვე მედიკამენტებით. მწვავე დიარეის დროს განავალი ხშირია, წყლიანი და შეიძლება შეიცავდეს ლორწოს და სისხლიან ზოლებს.
დიარეას ხშირად თან ახლავს შებერილობა, ტკივილი, გულისრევა და ღებინება. როგორც წესი, პაციენტებში მადა ქვეითდება, წონაში იკლებს.
გამოფიტული ფხვიერი განავალი ხელს უწყობს ორგანიზმის მიერ წყლის სწრაფ დაკარგვას, ხოლო დეჰიდრატაციის სიმპტომები:
- მშრალი კანი
- ლორწოვანი გარსები
- დაღლილობა
- სისუსტე.
- ნაწლავური ინფექციების დროს დიარეას ხშირად თან ახლავს სხეულის ტემპერატურის მატება.
განავალში სისხლიანი ზოლები მიუთითებს ნაწლავის ლორწოვანი გარსის დაზიანებაზე.
ქრონიკული დიარეა
დიარეა, რომელიც 3 კვირაზე მეტხანს გრძელდება, ქრონიკულად ითვლება. ეს შეიძლება იყოს სხვადასხვა პათოლოგიის შედეგი.
ქრონიკული დიარეის მიზეზების შესახებ ინფორმაცია შეიძლება მოგვცეს ისტორიის მონაცემებით, თანმხლები კლინიკური სიმპტომებითა და სინდრომებით და ფიზიკური გამოკვლევით.
განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა განავლის ბუნებას: განავლის სიხშირეს, დღიურ დინამიკას, მოცულობას, კონსისტენციას, ფერს, განავალში მინარევების არსებობას (სისხლი, ლორწო, ცხიმი).
წვრილი ნაწლავის პათოლოგიები ვლინდება უხვი წყლიანი ან ცხიმიანი განავლით. მსხვილი ნაწლავის დაავადებებისთვის დამახასიათებელია ნაკლებად უხვად განავალი.
განავალში შეიძლება აღინიშნოს ჩირქის ან სისხლის, ლორწოს ზოლები.
ყველაზე ხშირად, მსხვილი ნაწლავის დაზიანებით დიარეას თან ახლავს ტკივილი მუცლის არეში.
სწორი ნაწლავის დაავადებები ვლინდება ხშირი მწირი განავლით ნაწლავის კედლების დაჭიმვისადმი მომატებული მგრძნობელობის, ტენეზმების შედეგად.
